“Derin olan kuyu değil, kısa olan iptir.”

Yönetilen topluluklar içerisinde entrikacılar, yalancılar, kıskançlar, harisler, menfaat düşkünleri, dedikoducular ve koltuk sevdalıları vardır.

Özellikle kimlik peşinde olanların vazgeçemediği sivil toplum örgütleri ne yazık ki bu tür insanları varlığı ve yöneticilerin idaresizliği, tutarsızlığı daha açıkcası yeteneksizliği yüzünden başarısızlığa mahkum olmaktadır.

İnsani açıdan düşününce her insanın yaşam hakkının olduğu gerçeğini görebiliyoruz. Ancak bu tür insanların, tüm insanların geleceğini etkileyebilecek olan siyasi yapılanma içinde olmamaları şarttır. Bu insanlar makam ve mevkii için kendi partisinin altına bile hiç çekinmeden dinamit koyarlar. Kafaları karıştırarak hizmet etmiş insanların hizmetlerini bir kalemde silip atmak isterler. Bu tip insanlar çok tehlikelidir.

Konfüçyüs’ün bu konuyla ilgili kısa bir öyküsünü aktaracağım sizlere.

Hükümdarın isteği üzerine bir düre için şehrin yönetiminde bulunan Konfüçyüs yedi gün izledi. Yedinci gün yüksek memur olan Sao Çeng’i idam ettirdi. Cesedin üç gün açıkta kalmasını emretti. Öğrencileri bu işe çok şaşırdılar ve yanına gidip Sao Çeng bu şehirde hatırlı ve kuvvetli bir adamdı. Şehrin yönetimini aldıktan sonra ilk iş olarak onu neden astırdınız diye sordular. Zira Sao haydutluk, hırsızlık yapmamıştı.

Konfüçyüs ise, dünyada beş ağır suç vardır. Haydutluk ve hırsızlık bunların arasında değil, daha sonraki sıralarda gelir.

Bu beş suş şunlardır :

1-      Uyumsuz asi bir tabiatla gözü peklik.

2-      Aşağı bir hayat tarzıyla inatçılık.

3-      Çenesinin kuvvetli olmasıyla birlikte yalancılık.

4-      Herkesin ayıbını,kusurunu aklında tutmakla birlikte herkesle dost geçinmek.

5-      Hak ve adalet duygusu olmamakla birlikte yaptığı haksızlıkları süslü ve parlak gerekçeler arkasına gizlemek.

Sao Çeng’de bunların beşi de vardı. Nereye gitse taraflar topluyor, hizipler yaratabiliyordu. Aldatıcı fikirleri parlak konuşmaların arkasına gizleyebiliyordu. Zulmüyle adaleti tersine çevirebiliyordu.

Aşağılıklar birleştiği zaman ortaya çok güçlü kötülükler çıkar. Ben de şehir halkı için tasalanmak yerine bu adamı idam ettirmeyi tercih ettim.

Sao Çeng benzeri adamlara hemen hemen her zaman diliminde rastlamak mümkün aslında. İnsanların hatalrını akıllarında tutup hatta olmadık yerlerde konuşup ama onlarla dost geçinmeye çaba gösteren nice gelişmemiş insan var.

Parlak konuşmalarla insanlar arasında hizip yaratanlar, hak, adalet, vicdan, merhamet duygusundan yoksun, bilgisiz olduğunu bilmeyen, kendini çok bilgili göstermeye çalışan nice aklı evvel mahlukat özellikle siyasi yapılanma içinde  ve gazetecilik kisvesi altında toplumun içinde yer alıp, toplumun geleceğinin ipotek altına alınmasına neden olabiliyor.



Bunun farkında oldukları halde çaresine bakmayan yöneticilerin de bu tür mahlukatlara gebelikleri var diye düşünmeden edemiyorum. Ve tüm bu sözünü ettiğim sorunların tek sorumlu ve suçlusu olarak onları görüyorum.

Kendi zavallılıklarının farkında olmayıp başkalarıyla alay etmeye çalışan bu küçük beyinli yaratıklar toplumun zararlı kemirgenleri ama kemirgen olduklarını fark ettiğimizde bazen çok geç olabiliyor.

Toplumun geleceği söz konusu olduğunda kişisel ve yerel bazda düşünen insanların bir kez daha kendilerini sorgulamaları gerek. Eğer bu dirayeti gösteremeyecek kadar mantıksız iseler söylenecek pek de bir şey yok elbette. Bu ülkede aklı başında, toplumun çıkarları doğrultusunda düşünüp, hareket edebilen, projeli ve planlı çalışmayı ilke edinmiş, başkalarının ne yaptığından çok kendisinin ne yapacağı ile ilgili  düşünebilen yeterli, yetenekli insanlara gereksinim var.

Düşünmeden öğrenmek faydasızdır. Öğrenmeden düşünmek ise tehlikelidir der Konfüçyüs. İşte bu tür insanlardan sakınmak gerek. Son olarak yine Konfüçyüs’ün bir sözüyle noktayı koyalım yazımıza.

“Derin olan kuyu değil, kısa olan iptir.”  Ve “Kamil insan, kişisel olarak ciddi , büyüklere hizmet ederken saygıyı elden bırakmayan , halka karşı çok nazik olan ve onları yönetirken adaletli davranan kişidir.”