Sokak köşelerinde yaşarken Barınma Merkezi’ne getirilen 24 yaşındaki Abdullah Kahraman da Büyükşehir sayesinde hayata tutundu. Yetiştirme yurdundan sonra kimsenin sahip çıkmadığı Kahraman, artık kiraladığı evde yaşıyor ve çalışarak kendi ayakları üstünde durabiliyor. Kahraman’ın tek isteği ise hiç görmediği babasına kavuşmak ve memur olabilmek.
SOSYAL BELEDİYECİLİK
Büyükşehir Belediyesi sosyal belediyecilik anlayışı çerçevesinde nerede bir yardıma muhtaç insan varsa onlara sahip çıkacak çalışmalar yürütüyor. İhtiyaç sahiplerine gıda, giyecek gibi birçok yardımda bulunan, engelli vatandaşlara tekerlekli sandalye, ulaşım hizmeti sağlayan, hayata küsmüşleri yaşama bağlayan, hatta işsizlere iş imkanı sağlayan Büyükşehir, çalışmalarıyla muhtaçların yüzünü güldürüyor. Babası ile annesinin ayrılması ile küçük yaşta annesi tarafından 75. Yıl Erkek Yetiştirme Yurdu’na verilen Abdullah Karaman da Büyükşehir Belediyesi tarafından sahip çıkılan isimlerden.
SOKAKLARDAN KURTARILDI
Sokaklarda yaşayarak hayatını sürdürmeye çalışan 24 yaşındaki Abdullah Kahraman, bitkin bir halde Büyükşehir Barınma Merkezi’ne getirildi. Yetiştirme yurdunda 18 yaşından sonra çıkıp o günden bu güne sokakta yaşamak zorunda kaldığı anlaşılan Abdullah’ın Merkez’de kendini toparlaması sağlandı. Yemek, barınma, sağlık hizmetleri verilen Abdullah’a psikolojik destek de sağlandı. Ardında Fiziki ve ruhi olarak iyileşen Abdullah’a Toplum Yararına Çalışma Programı kapsamında yürütülen proje kapsamında Park ve Bahçeler Şube Müdürlüğü’nde iş imkanı sağlandı. Abdullah adeta yeniden doğarak arkadaşlarıyla bir ev kiralayarak Barınm Merkezi’nden mutlu bir şekilde ayrılmış oldu. Barınma Merkezi bu kapsamda yaklaşık 10 kişiye iş imkanı sağladı.
BÜYÜKŞEHİR BENİ YALNIZ BIRAKMADI
Derince’de bir evde 3 arkadaşıyla yaşayan Abdullah, şu anda kendi ayakları üstünde hayatına devam ettiğini belirterek” Bana hiç kimse sahip çıkmamıştı. Büyükşehir sahip çıktı. Sokaklarda yaşamaya devam edecektim belki. Belki daha kötü duruma düşecektim. Allah Razı olsun Büyükşehir yetkililerinden. Beni hayata bağladılar, İşe girmemi sağladılar. Tuttuğum evin bazı eşyalarını da aldılar. Beni hiçbir zaman yalnız bırakmadılar” dedi.
BABAMI BULMAK İSTİYORUM
Annesi Remziye Karaman’ı 17 yaşında kaybettiğini, babasını ise hiç tanımadığını belirten Abdullah” Babamın yüzünü hiç görmedim. Sadece isminin Hasan Kılıç ve Samsunlu olduğunu biliyorum. Babam beni duyuyorsa veya babamı bilen varsa lütfen beni bulsun. Bunca zaman babasız kaldım artık babamı görmek istiyorum” dedi. Abdullah memur olmak istediğini ifade ederek” Yetiştirme yurdundan büyüdüğüm için memur olma hakkım var. Ama eğitimimi tamamlayamadığım için olamadım. Buradan yetkililere bana yardımcı olmasını rica ediyorum” dedi.